♫♪ I wanna be a Billionaire... ♫♪
Ewan ko kung sino ang kumanta nito.
Naririnig ko lang ito sa suki kong PC shop,
sa Youtube, minsan sa radyo.
Sabi ng tropa kong si Jerome, yun daw
ang bagay na kanta para sa mga tropa
naming sumali sa isang neworking (scam?) ewan.
Ito daw kase ang isa sa pinakamalapit na daan
para yumaman. Kung ako ang tatanungin e,
wala akong interes don at sa kung anu man ang
binebenta o pinakikilala nila. Lalo na sa recruitment.
Ang alam ko kase sa ganyan e kelangan mong
magrecruit.. tapos.. kikita ka pag bumenta(?)
Wala 'kong talent sa ganyan.
Kanya kanyang trip yan, at yon ang trip nila.
Ang isang magandang bagay lang e, maganda ang
goal nila sa buhay. Para saan nga naman ang mabuhay
araw araw kung di mo naman alam kung anong
gusto mo sa buhay.
Dati kaming parang wala lang.
Tamad na studyante, tamad na anak. Tambay.
Gitara, yosi, basketbol, alak, hikab.
Kain, tulog, ligo, laro, gala.
Ilan lang sa amin ang nagcollege, nakatapos,
makatapos man e, kahit anong trabaho na lang,
basta may sweldo.
Hindi man kami nagseryoso sa buhay,
lahat naman kami nangarap.
Ang tinutukoy ko nga pala dito sa sinulat kong
ito e yung mga tropa ko samin;
Hindi sa PUP, hindi sa BPS.
I wanna be a Billionaire ♫♪
May katropa akong may-ari ng computer shop,
may working student, may kaka-graduate pa lang,
may salesman, may tambay, merong may anak na.
Lahat kami pinangarap yumaman. Sino bang ayaw?
Hindi ka yayaman kung empleyado ka lang.
Isa siguro ito sa aral na nakuha ng mga tropa ko sa
seminar sa pinasok nilang networking(scam?) ewan.
Naniniwala din naman ako sa kanila, at natutuwa
ako para sa kanila. Sana matupad namin ang
pangarap namin.
Ako, empleyado ako ngayon.
Hindi ko pa alam kung kelan ako yayaman.
Sa sweldo ko ngayon, matagal pa bago ako makaipon
ng isang milyon kahit pa wala kang ibang gawin kundi
mag-ipon, wala kang bibilhing kahit ano, cellphone,
computer, laptop, pagkain, damit at kung anu-ano pa.
Malayo pa ako sa pagiging milyonaryo.
2 out of 12 Apartment units pa lang ang meron kami.
Hindi lahat ng sweldo ko e naiipon ko,
madami kaming gastos. Madami kaming pinag-aaral,
madami akong inaanak, kelangan ko kumain,
kelangan ko magbayad ng bills, kelangan ko mag-load,
kelangan ko bumili ng mga gamit sa sarili,
kelangan ko gumastos sa ayaw at sa gusto ko.
Kelangan ko ng mas malaking sweldo para dito,
kelangan ko mag-apply para sa mas malaking sweldo,
kelangan ko mag-aral para sigurado ang application ko,
kelangan ko ng computer unit para mag-aral,
kelangan ko ng internet,
kelangan ko magtipid para makabili ng computer,
kelangan ko magtrabaho para sa sweldong titipirin,
kelangan ko ito isulat para sa susunod na mabasa ko ito
e malaman ko kung natutupad ko ba ang mga pangarap ko.
Mahirap pero, alam kong may mas naghihirap pa kesa sakin
makakain lang sa maghapon.
♫♪ I wanna be a Billionaire! ♫♪
Wednesday, September 29, 2010
Tuesday, September 28, 2010
Kape! Kape!
Medyo masarap ang tulog ko ngayong maghapon.
4PM na ko bumangon. Wala naman dota session e.
Kahit late sa shop, di ko mapigilan mag-facebook.
Oyeah.. Naka-chat ko pa si boss :D
Super pampagising. Parang kape lang.
Mas sulit pa sa Nescafe 3 in 1.
Dito na ko opis. Nagulat ako kase,
MAY SUPPLY NG KAPE!
Titikman ko muna kung masarap bago ko
kalimutan ang 3 in 1.
Maganda ang start ng magdamag na to,
sana tuloy tuloy. Hanggang bukas! XD
sana maka-chat ko ulet si boss.
Usapang gym, pimpols, elikopter ulet XD
4PM na ko bumangon. Wala naman dota session e.
Kahit late sa shop, di ko mapigilan mag-facebook.
Oyeah.. Naka-chat ko pa si boss :D
Super pampagising. Parang kape lang.
Mas sulit pa sa Nescafe 3 in 1.
Dito na ko opis. Nagulat ako kase,
MAY SUPPLY NG KAPE!
Titikman ko muna kung masarap bago ko
kalimutan ang 3 in 1.
Maganda ang start ng magdamag na to,
sana tuloy tuloy. Hanggang bukas! XD
sana maka-chat ko ulet si boss.
Usapang gym, pimpols, elikopter ulet XD
Friday, September 24, 2010
Friday Sickness
Sept 24, 2010 - Friday 9:22 PM - Pilipinas
Nakababaliw na gabi na naman.
Nasa opisina ka nga pero hindi ramdam.
Nakabibingi ang katahimikan.
Walang ibang maririnig kundi ang tunog ng aircon,
pagbukas at pagsara ng elevator sa labas
at ilangtaong nag-uusap o naglalakad.
Sa tuwing bubukasang elevator, pinakikiramdaman
ko kung nariyan na ba ang boss ko.
Kahit dumating na sya mula sa amerika
e hindi pa alam kung papasok.
Ayoko din naman syang makita.
"Away" ang status nyasa skype.
Lalong walang katiyakan kung papasok basya o hindi.
Sana hindi.
Pagdating ng 11PM at wala pa sya, pwede na ko magsaya.
Minsan kasi e late lang sya.. super late.
Hanggang 11PM pa ako magtitiis sa ganitong pakiramdam.
Nakababaliw.
Wala akong kasama sa office pag Friday kundi sya.
Pag Friday kasi e walang pasok ang officemate naming si Lyka.
Sa nakabasa nito pero di nakaaalam,
tatlo lang po kami sa night shift dito sa office.
Tuwing Biyernes talaga tinatamad akong pumasok.
Friday sickness.. Taena..
Habang ang iba egumigimik, habang ang iba e natutulog,
habang ang iba e nagrerelax, andito ako sa opisat nababaliw.
Bakit? Hindi ko na kasi gusto angginagawa ko dito.
Nakakasawa na. Walang progress.
Gusto ko na magresign. Sa kasamaang palad, hindi pwede.
Matatapos na ang September.
92 days na nga lang daw at pasko na.
Takot akong mabakante bago magpasko.
Ayokong maranasan na mabakante kahit isang linggo lang.
Lalong ayokong isipin na mawalan ng trabaho sa
loob ng isang buwan o higit pa.
Ayoko pang magresign kung wala pang malilipatan.
Kahit may experience na ako, mahirap parin lumipat.
May bond ako sa company namin ngayon.
Ito ang pumipigil sa akin para maghanap ng malilipatan.
Hanggang December ko pa titiisin ang kabaliwang ito.
Kahit ayaw ko ng pasko, sana magpasko na.Gusto ko na umalis.
Nakababaliw na gabi na naman.
Nasa opisina ka nga pero hindi ramdam.
Nakabibingi ang katahimikan.
Walang ibang maririnig kundi ang tunog ng aircon,
pagbukas at pagsara ng elevator sa labas
at ilangtaong nag-uusap o naglalakad.
Sa tuwing bubukasang elevator, pinakikiramdaman
ko kung nariyan na ba ang boss ko.
Kahit dumating na sya mula sa amerika
e hindi pa alam kung papasok.
Ayoko din naman syang makita.
"Away" ang status nyasa skype.
Lalong walang katiyakan kung papasok basya o hindi.
Sana hindi.
Pagdating ng 11PM at wala pa sya, pwede na ko magsaya.
Minsan kasi e late lang sya.. super late.
Hanggang 11PM pa ako magtitiis sa ganitong pakiramdam.
Nakababaliw.
Wala akong kasama sa office pag Friday kundi sya.
Pag Friday kasi e walang pasok ang officemate naming si Lyka.
Sa nakabasa nito pero di nakaaalam,
tatlo lang po kami sa night shift dito sa office.
Tuwing Biyernes talaga tinatamad akong pumasok.
Friday sickness.. Taena..
Habang ang iba egumigimik, habang ang iba e natutulog,
habang ang iba e nagrerelax, andito ako sa opisat nababaliw.
Bakit? Hindi ko na kasi gusto angginagawa ko dito.
Nakakasawa na. Walang progress.
Gusto ko na magresign. Sa kasamaang palad, hindi pwede.
Matatapos na ang September.
92 days na nga lang daw at pasko na.
Takot akong mabakante bago magpasko.
Ayokong maranasan na mabakante kahit isang linggo lang.
Lalong ayokong isipin na mawalan ng trabaho sa
loob ng isang buwan o higit pa.
Ayoko pang magresign kung wala pang malilipatan.
Kahit may experience na ako, mahirap parin lumipat.
May bond ako sa company namin ngayon.
Ito ang pumipigil sa akin para maghanap ng malilipatan.
Hanggang December ko pa titiisin ang kabaliwang ito.
Kahit ayaw ko ng pasko, sana magpasko na.Gusto ko na umalis.
Monday, September 20, 2010
Ordinaryong Lunes
Matagal na din pala yung last post ko. Dahil wala akong magawa, isusulat ko na lang
kung paano lumilipas ang isang ordinaryong Lunes sa buhay ko.
Ordinaryong araw ng Lunes, maagang gumising para humanap ng magandang simula.
Naka-plano na ang gagawin sa maghapon:
Pagkagising, derecho banyo, lababo at harap ng salamin.
Derecho lamesa maghahanap ng pagkaen. Solb na sa kanin, itlog at kape.
Bubuksan ang TV para manuod ng balita sa umaga.
Mag-aabang ng Punto por punto (tungkol sa DepEd ang topic ngayon
at sa mungkahi na bawasan o tanggalin ang homeworks ng studyante
tuwing weekends. Kaya lang di na ko studyante. badtrip),
Mag-aayos ng computer habang manonood ng doraemon, detective conan,
shaman king, Ben 10, tapos random movie sa channel 2(Enteng Kabisote 4 sa araw na to),
Showtime(party party!!!), siesta tapos tambay ng computer shop hanggang sa pagpasok
sa opis (opo. panggabi po ako.)
Balak kong magreformat ng PC ngayon. Kelangan ko kase, kelangan magreview, kelangan
mag-aral ulet. Information Technology ang tinapos ko. Wala man kaming board exam,
kelangan updated ka sa mga kung anong dapat aralin. Kung anong madalas na hanap ng mga
employers. Sa kasamaang palad, mukang wala nang pag-asa yung computer ko. Kung kelangan
kong bumili ng pyesa, bibili na lang ako ng bagong unit. Sira kagad ang umaga ko.
Nanood na lang ng tv. Tumugtog ng gitara. Nagutom, nagluto ng hotdog. Nanuod ulit ng TV.
Nakatulog habang nanonood ng Enteng Kabisote 4. Nagising sa ingay. Showtime na pala,
at nandon na ulit si kuya kim. Inaantok pa ko kaya natulog ulit ako.
Hapon na nagising. Tambay sa computer shop. Naghintay ng players. Nagbukas ng facebook,
click, type, enter, click, basa, scroll down, click, basa, at nalungkot sa binasa. Oo, sa gitna ng
boring day e nalungkot pa ako. Kung bakit ako nalungkot e samin na lang yon nung isang nagtanong. Si Grace na naligaw sa post ko. Nag-log out, naghintay ng kalaro sa dota. 5PM na
nakapaglaro, nanalo sa 2 games, kahit pano enjoy. Umuwi, naligo, nagbihis, kumain, pumasok sa
office kahit tinatamad. Bumili ng isang sachet ng Nescafe 3in1 at Bravo biscuit. Tipid na naman. Dinamihan ko na lang pagkain ko nung dinner. Naglakad sa papuntang Bicutan, nag-abang ng bus na byaheng Ayala ilalim. Badtrip lobat ipod shuffle ko. Trapik sa ayala ilalim, dumaan sa ibabaw. Sakto lang ang byahe, nakapaglakad pa ko mula Buendia station hanggang office.
Nilalakad ko yon dahil nagtitipid ako. Bukas lalakarin ko naman mula office hanggang Buendia PNR station. Tipid ang tren, 10 Pesos lang. Ewan ko ba kung bakit nagtitipid ako pero nakukuha ko pa magdota, magfacebook, at mag-internet. Dumating ako sa office, nandon si Fil, dala nya ata bagong ID namin sa office. Bagong ID na may recycled na picture. Ayoko na mag-ID, wag nyo na itanong, tignan nyo na lang ID ko. Nagbukas ako ng pc, nagpunas ng pawis.
Office hours na.. sshh...
Breaktime nung ginagawa ko to.
Wala lang, gusto ko lang ma-share kung gano ka-boring tong buhay ko. Lunes lang yan,
mas boring mula Martes hanggang Byernes.
Baka sakaling may maligaw at magbasa, kawawa ka naman, nasayang ang ilang minuto sa buhay mo. toinks.
Sana bukas ibang kwento naman, sana may interesanteng mangyari, sana ganito, sana ganyan, sana sweldo na.
End
kung paano lumilipas ang isang ordinaryong Lunes sa buhay ko.
Ordinaryong araw ng Lunes, maagang gumising para humanap ng magandang simula.
Naka-plano na ang gagawin sa maghapon:
Pagkagising, derecho banyo, lababo at harap ng salamin.
Derecho lamesa maghahanap ng pagkaen. Solb na sa kanin, itlog at kape.
Bubuksan ang TV para manuod ng balita sa umaga.
Mag-aabang ng Punto por punto (tungkol sa DepEd ang topic ngayon
at sa mungkahi na bawasan o tanggalin ang homeworks ng studyante
tuwing weekends. Kaya lang di na ko studyante. badtrip),
Mag-aayos ng computer habang manonood ng doraemon, detective conan,
shaman king, Ben 10, tapos random movie sa channel 2(Enteng Kabisote 4 sa araw na to),
Showtime(party party!!!), siesta tapos tambay ng computer shop hanggang sa pagpasok
sa opis (opo. panggabi po ako.)
Balak kong magreformat ng PC ngayon. Kelangan ko kase, kelangan magreview, kelangan
mag-aral ulet. Information Technology ang tinapos ko. Wala man kaming board exam,
kelangan updated ka sa mga kung anong dapat aralin. Kung anong madalas na hanap ng mga
employers. Sa kasamaang palad, mukang wala nang pag-asa yung computer ko. Kung kelangan
kong bumili ng pyesa, bibili na lang ako ng bagong unit. Sira kagad ang umaga ko.
Nanood na lang ng tv. Tumugtog ng gitara. Nagutom, nagluto ng hotdog. Nanuod ulit ng TV.
Nakatulog habang nanonood ng Enteng Kabisote 4. Nagising sa ingay. Showtime na pala,
at nandon na ulit si kuya kim. Inaantok pa ko kaya natulog ulit ako.
Hapon na nagising. Tambay sa computer shop. Naghintay ng players. Nagbukas ng facebook,
click, type, enter, click, basa, scroll down, click, basa, at nalungkot sa binasa. Oo, sa gitna ng
boring day e nalungkot pa ako. Kung bakit ako nalungkot e samin na lang yon nung isang nagtanong. Si Grace na naligaw sa post ko. Nag-log out, naghintay ng kalaro sa dota. 5PM na
nakapaglaro, nanalo sa 2 games, kahit pano enjoy. Umuwi, naligo, nagbihis, kumain, pumasok sa
office kahit tinatamad. Bumili ng isang sachet ng Nescafe 3in1 at Bravo biscuit. Tipid na naman. Dinamihan ko na lang pagkain ko nung dinner. Naglakad sa papuntang Bicutan, nag-abang ng bus na byaheng Ayala ilalim. Badtrip lobat ipod shuffle ko. Trapik sa ayala ilalim, dumaan sa ibabaw. Sakto lang ang byahe, nakapaglakad pa ko mula Buendia station hanggang office.
Nilalakad ko yon dahil nagtitipid ako. Bukas lalakarin ko naman mula office hanggang Buendia PNR station. Tipid ang tren, 10 Pesos lang. Ewan ko ba kung bakit nagtitipid ako pero nakukuha ko pa magdota, magfacebook, at mag-internet. Dumating ako sa office, nandon si Fil, dala nya ata bagong ID namin sa office. Bagong ID na may recycled na picture. Ayoko na mag-ID, wag nyo na itanong, tignan nyo na lang ID ko. Nagbukas ako ng pc, nagpunas ng pawis.
Office hours na.. sshh...
Breaktime nung ginagawa ko to.
Wala lang, gusto ko lang ma-share kung gano ka-boring tong buhay ko. Lunes lang yan,
mas boring mula Martes hanggang Byernes.
Baka sakaling may maligaw at magbasa, kawawa ka naman, nasayang ang ilang minuto sa buhay mo. toinks.
Sana bukas ibang kwento naman, sana may interesanteng mangyari, sana ganito, sana ganyan, sana sweldo na.
End
Subscribe to:
Posts (Atom)